Šesta godina bez velikana Nedžada Ibrišimovića
Na današnji dan, u 71. godini 2011., preminuo je jedan od najznačajnijih književnika koje je naša zemlja imala – Nedžad Ibrišimović. Iza sebe ostavio je mnoga djela kao što su “Vječnik“ i “Ugursuz“, i koji će, sigurno je, živjeti vječno.
– Već od prvih radova vidjelo se da se radi o beskrajno posebnom individualnom talentu. Roman “Ugursuz“ već je bio književna senzacija, nakon čega slijedi cijela decenija Ibrišimovićeve opsesije likom i djelom Huseina kapetana Gradaščevića. Roman “Vječnik“, zajedno s “El-Hidrovom knjigom“ njegovo su životno djelo- kazao je jednom prilikom Abdulah Sidran o svom prijatelju i kolegi.
Ibrišimović je kroz svoje knjige propitivao životne teme – smrt, bitisanje, istinu, vjeru, apsolut, te je čitaocu nudio ono najvažnije – duhovitost i ozbiljnost iskaza koja se dodirivala s mudrošću. On je prije svega bio dobar čovjek, volio je pomagati ljudima, nije bio sebičan, čak ni u spisateljskom zanatu. A uz to, bio je i nadareni skulptor, akademik.
Nedžad Ibrišimović rođen je 20. oktobra 1940. godine u Sarajevu. U trećoj godini je ostao bez oca i s majkom odlazi u Žepče gdje završava osnovnu školu. Nakon jednogodišnjeg pohađanja tehničke škole u Zenici, 1957. godine prelazi u Sarajevo i pohađa srednju školu za primjenjene umjetnosti, odsjek vajarstvo i završava je 1961. godine. Nakon godinu nastavničkog rada u Žepču, upisuje studij filozofije u Sarajevu i diplomira 1977. godine. Bio je urednik u listovima “Naši dani” i “Oslobođenje”, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.
Kandidat za Nobelovu nagradu
U toku agresije na BiH direktno se uključio u odbranu zemlje. Na Dobrinji je organizovao KZB “Preporod” koja je radila i u doba blokade ovog dijela Sarajeva. Bio je član Udruženja likovnih umjetnika BiH od 1982. godine. Od 1982. do 2000.godine imao je deset samostalnih izložbi. Bio je predsjednik Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001. godine, a od 1995. do 1998. glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost “Život”. Prevođen je na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i italijanski, podsjeća Historija.ba.
Nakon izlaska iz štampe remek djela “Vječnik” (2005.), Društvo pisaca BiH ga je kandidiralo za Nobelovu nagradu. Roman “Vječnik” je oborio sve rekorde u izdavačkoj kući Svjetlost iz Sarajeva, uključujući i Selimovićev “Derviš i smrt”. U januaru 2009. godine u izdanju IKD “Šahinpašić” objavljeno je osmo izdanje “Vječnika”, a ukupan tiraž svih izdanja je 12.000 primjeraka.
Brojne nagrade
Ibrišimović je dobitnik brojnih nagrada, poput Šestoaprilske nagrade Grada Sarajeva, nagrade Društva pisaca, Bošnjačke zajednice Preporod, nagrade Hasan Kaimija.
za roman Ugursuz dobio je Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva 1969. godine,
za televizijsku adaptaciju Ugursuza prvu nagradu za dramski tekst na Bledskom festivalu 1970. godine,
za roman Karabeg godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Svjetlost” 1971. godine,
za roman Braća i veziri godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Veselin Masleša” 1989.
za knjigu Knjiga Adema Kahrimana, dodijeljena mu je nagrada Društva pisaca BiH 1992.
za Izabrana djela I – X, dobio je nagradu Skender Kulenović, 2004.
za roman “Vječnik” dobio je nagradu Bošnjačke zajednice “Preporod”, 2005.
za roman “Vječnik” Udruženje izdavača i knjižara BiH dodijelilo mu je godišnju nagradu 2005.
za roman “Vječnik” dodijeljena mu je nagrada Hasan Kaimija, 2006.
Ibrišimovićeva djela
Kuća zatvorenih vrata, 1964.
Najbolji časovničar na svijetu (radio-drama), 1967.
Pisac i njegova kreatura (radio-drama), 1968.
Zlatni most (radio-drama), 1968.
Ugursuz, 1968.
Zla krev, Odeon, Praha, 1976;
3. izd. V. Masleša, Sarajevo, 1982;
OGURSEZI. Perkhteu Musa Ramadani. Prishtine, Rilindija, 1988;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1984/1985;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1991;
Ugursuz, Preporod, Sarajevo, 1996;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1997;
Ugursuz, Publishing, Sarajevo, 1999;
Karabeg, 1971.
Priče, 1972.
Glas koji je pukao o Egidiju (radio-drama), 1974.
Izvor (radio-drama), 1977.
Živo i mrtvo, 1978.
Zmaj od Bosne, 1980.
Car si ove hevte, 1980.
Šamili tubakovi, 1984.
Nakaza i vila, 1986.
Drame, 1988.
Kuća bez vrata i druge priče, 1989.
Braća i veziri, 1989.
Dva dana u Al-Akru, 1991.
Knjiga Adema Kahrimana, 1992.
Zambaci moje duše, 1993.
Izabrana djela I – X.
Vječnik, 2005.
/faktor.ba
